bonstation

kuya, ilang araw na lang  fulfilled na ang pagiging daddy mo.. alam ko sobrang excited ka. wala na yatang mas pinakamasayang tao sa mundo kundi ang tatay ng isang batang bagong panganak. (parang well-experienced naman ako,.huh! weh!) haha. eniweys! congrats kuya! at siguru timing na din para makuha ko yung chance na to para pasalamatan ka sa lahat lahat ng mga ginawa mo para akin, diba nga kwento ng ate natin habang ipinapanganak ako (april 3, 1980) at dalawang taon gulang ka palang non nakikipag laro ka sa aso ng kapitbahay ayun nakagat ka daw? hikhik. kaya nadala ka pa sa center at tinahi ang noo mo, natakot yung aso naglayas at nawala na lang basta.. ^^  bilis din ng panahon. naalala ko dati ikaw pa ang kasama ko palagi sa pag ba bike kahit madalas iniiwan moko at hindi kita maabutan! adik ka kaya sa bike halos yon palagi pinapabili mo sa tatay! syempre kuya kita palagi gusto mo ang nasusunod  pag me package tayu galing saudi yung magagandang kotse (matchbox) ang napupunta sayo.. ma...

naagaw lang ang pansin ko ng isang contact list sa ym, napagisip tuloy ako ng simpleng ym-status na 'to..     ordinaryo, halos lahat nga tayo alam natin yan, pero minsan pala sa mga panahong wala kang magawa at malaya ang isip mo sa pagmumuni muni, dun mo mas mabibigyan ng halaga at pagkakataon ang mga simpleng aral ng buhay..   ..imperfection is hapiness.   bons  

hindi ko alam kung pano uli sisimulan ang bagong entry ko. tagal kong nawala dito pero sabi ko nga hinding hindi ko bibitawan ang istasyong ito. hehe. back to normal. nandito na uli ako sa saudi. tuloy ang pakikibaka ng kuneho sa lupain ng mga kamel. taragis! ang sarap talagang magbakasyon sa pilipinas, kakaiba ang pakiramdam paglapag palang ng eroplano at makita mo sa bintana ang mga bubong ng mga bahay na malapit sa airport parang ang sarap lumundag ng immigration at makalabas kana agad sa naia. adik na yata ako sa feeling nag pag -uwi.. (hmn umuwi nalang kaya ako?) haha. tulad ng inaasahan na surpresa ang aking nanay sa biglaang pagsulpot ko sa bahay! walang nasabi habang yakap ko kundi "ang daya mo"   kasi hindi nya talaga ineexpect nuong hapon na yun na makikita na nya ng live ang anak  nyang  artista bunso (nyaaa!). ^^ walang kasing saya ang feeling! masarap ang nasa sarili mong bahay, nasa sariling bansa. sa araw araw na pag gising  na eexcite ako. parang yung pakiram...